Abstract Spirit / Ennui
Escapism
1. Abstract Spirit - An Ode to the God's Fool
Изувечена жизнь, как расплата за невозможность,
Тусклой моросью потянулась, принимая нелепые формы;
В юдоли скудных фантазий, в обители слепоты
Томится воздержанием иссохшая плоть, и тлеет молчание…
Не дыханием осени, а черной гарью пахнет небо;
Не покрывалом зимы, но серым пеплом укрыт горизонт;
Лишь вопросы творцу о неведомом горьком замысле,
Лишь колоссы обгорелых камней на тысячи верст пути…
Склизкой глиной сквозь пальцы просочился юродивый мир,
Стёк к сбитым ногам, бредущим в никуда
И, вскинувшись ввысь, разметался горстями звезд среди мерзлой синевы;
Там, где Хаос первозданный, сотворенный в Небытии,
Пожирает древо знаний в своей мудрой немоте,
Гибнет в муках смысл насущный, вязнет в пустоте,
Только холод вездесущий стонет в темноте;
Серебристыми клочьями, вырванная с корнем, летит седина;
Ослепший в безумии, мятущийся призрак былого самого себя
Вырвал глаза свои мутные, ненужные там, где для взора нет
Света чтоб с тенью своею сцепиться в последней схватке на руинах вселенной…
2. Abstract Spirit - Schizotherica
В смердящем месиве скомканных судеб
Одиночество щемит впалую грудь;
В цепких лапах тоски бьется сердце натужно,
Не желая утихнуть, сдаться, остыть…
Всюду плотной стеной гримас отторжения
Кипит биомасса, а в иной параллели,
Между ржавых капканов петляет бездумно,
Нетвердым шагом твое бытие.
Отмирает гордое эго под тускнеющей белой личиной;
Каждая встреча с собой лишь прибавляет морщин;
Тает тело в тиши, серой пылью на пол стекая;
На что ты готов променять эту жизнь, узнав, что на свете нет рая?
Веяние новой эпохи - кровавый ренессанс;
Сплетение истин - извечный диссонанс;
Апофеоз отчаяния – твой горящий уютный храм,
Что в гранитном молчании рухнет пеплом к твоим ногам.
Забыв молитвы, забыв значения слов,
Невидящим взором буравишь ничто;
Наглухо окна свои заколотив,
Чтоб не ослепнуть, вдруг увидев мираж.
3. Ennui - Where the Common Sense Is Ruined
In the place where the common sense is ruined
And all kind of hopes are forever lost,
The light of existence is slowly fading in my mind,
I'm almost buried within these walls.
On the edge of insanity I count the time,
When they will embrace my flesh with belts,
When the chains of oppression will suffocate my mind,
They will cast away the last drops of my sanity.
Through the blinded window of the tarnished room,
Heaven casts its malicious glance,
Shattering noise of silence fills this empty space.
These deadly seconds resurrected the last delight of my life.
Within this mental leprosarium, among the dusted walls,
I observe the way they cure, scorching minds, devastating souls,
They amputate the joy, they cut out love, and they silence the voices of reason,
And those who are healed stay with emptied eyes,
Free from pain but left here forever.
They are condemned to stay within these walls once for all.
Open my mind and infest it with fear,
Open my mouth and fill it with screams,
Open my soul and fill it with grief,
Open my heart and fill it with bile.
And tear my flesh with your cold iron,
Envenom my soul with your black poison,
Destroy my mind, inhale the horror into me.
Repulse me from thoughts about life,
Bury my sanity deep in me.
Signs of consciousness will die in my eyes.
The edge between the realities is shattered to pieces.
Put your hand on my chest - you will feel no heartbeat,
Avulsed wounds are slowly bleeding.
My existence is denied, full of fear hopeless eyes,
Irretrievable loss of meaning.
Here is the place where common sense is ruined,
I will not ever remember my own face and name.
Imprisoned here within this maze of torment,
In the painful absence of light, my reality is ruined.
My reality is ruined...
4. Ennui - The Day of Abandonment
გამოძახილი წარსული დღეების,
მოჰფენს სინათლეს მიმქრალ გონებას,
გაყინულ სხეულს მწველად დასუსხავს
ცივი ნემსები შავი წვიმისა.
ტანჯვით ჩახშობილი ყვირილი მკერდში
დაამსხვრევს გაცრეცილ სინათლეს
და გააშავებს ნესტიან მიწას
მათრახდარტყმული გონების სისხლი.
მე გავიგონებ მათ ჩურჩულს ჩემი ყვირილის ხმაში,
გაიყინება მზერა მარადისობის ჟამში,
და ატირდება წვიმა დაუღალავი ლოცვით,
შეიმოსება ზეცა სამგლოვიარო ძაძში.
ხელის კანკალით გავიგლეჯ მკერდს,
რომ ჩავწვდე ნეკნების გისოსებს,
გულს მივწვდები და მოვაშთობ
ფეთქვის დავადუმებ ხმებს.
რომ სამუდამოდ მივიკეტო ჩემს უკან კარი,
ნაცრად ვაქციო მე სამუდამოდ ჩემი გვამი,
წავიდე ისე რომ არ გავთბე მე მზის სინათლით,
შევეგებები მათ, ნაცნობი თვისთა გრიმასით.
Translation:
Echo of days past
Will light the darkened mind.
Cold needles of black rain
Will burn frozen body.
Scream from the chest muted by suffering
Shatters torn light.
And blood of scourged mind
Colors wet soil black.
I will hear their whisper through my scream,
Eyesight will freeze in moment of eternity,
And rain will weep with tireless prayer,
Heaven will wear mourning tatters.
With shaking hand I will tear my chest
To reach the bars of ribcage.
I will reach the heart and choke it
Will silence the sound of beating.
To close the doors behind me forever,
Turn to ash my body forever,
To leave never being warmed by the sunlight,
To greet them with familiar grimace.
Lyrics in plain text format
