Nakkiga / Arde
Split
1. Nakkiga - Denbora
Hutsune beltzaren argitan.
Ezerezaren bihotz izoztuan
Argi hil kaotiko abaten magalean,
Denbora jaio zen irudimenean.
Jatorrizko indar boteretsuak.
Beraien artean ezin ukituz.
Lanbro baten pean txortan.
Erabateko jaiotza deuseztagarri batean.
Belztura bateko izar ñimiñoak.
Irudipen gabeko indar bortitzak.
Eztanda bukaezin baten erdialdean.
Denbora jaio zenaren irudimena.
Errealitate bat bestearen at egiten.
Kasualitate erlatibo baten gura,
Gauzatua izan den errealitate fina.
Denboran barrena dioana.
2. Nakkiga - Aroak
Ez bizia kontzientzia garatu.
Zuen momentuan bizi izan zen.
Bizirik izan zen unetik.
Denboraren aro eroak hasi egin ziran.
Bizirik dagoenaren kontzientzia.
Hilgarritasunaren jaiotza izan zen.
Ezerezaren barnetik etorritakoa.
Denaren parte bat izatean garatua izan da.
Kontzientzia denboran zehar galdu da.
Denboran zehar kontzientzia aurkitua izan da.
Aroen erotasun garratza.
Erotasun aroak ezerezaren beldur.
Jaiotakoa garatuz doa.
Ez jaiotakoarekin itzultzeko.
Aroak igaro dira.
Eroak garoko dira.
Eroak hil dira.
Aroak biziko dira.
3. Nakkiga - Errautsak
Denbora igaro ahal aroak.
Errautsei paso uzten diote.
Momentu batean izan ez zena.
Izan da gero berriro ez da izango.
Suzko txinpartak hotz amaiezinean.
Berriro beraien argiarekin
Iluntasuna ekarriko dute.
Kontzientziaren isla tristeekin.
Gogoa, norberaren kontzientzia.
Bizia, norberaren kondena.
Heriotza, norberaren patua.
Gogoa, hilkorren dema.
Energi mihiak zulo beltzen bila.
Ezerezaren goxotasuna murtxikatzen.
Berain planoetan berriro tolesten.
Argi hilak zulo beltzen bila.
4. Arde - Basalarr
Thousands of years ago, when life began on Earth, there was no Sun or Moon. Only darkness surrounded human race, “Mother Earth protect us from those that lie in wait” they claimed. So, Luna was created, and the beasts frightened stayed in their caves and holes, creatures coming out of the bowels of the ground, until they got used to the moonlight.
“Mother Earth, we need something more powerful”. Humans requested again and Sol came to life, Amalur, source of all creation, soaked the trees with new brightness, the Spirits of Light arose, sent by the heart of the sun. But the tides of darkness kept sweeping through the world, and the howling of the night sounded live a melody of pain.
Mankind desperate and hopeless falling to the ground, walking through the ruins of its own decimation. Renounce to Mother Earth, turned into pleas, as the Sun burned down from cloudless skies, and ashes drank from its warmth.
Lyrics in plain text format
