Nakkiga
Belebeltzeta
1. Aio iparreko lurra
Agur iparreko lur kuttuna betirako lur bedeinkatua,
Hemen jaio zan nere herria eta Odol izarrak goian izanik,
Haizearen doinua entzuten Aintzinako zuhaitzen adarren,
Mugimenduarekin batera, Nere bizia galtzen det.
Nere buruaz lastima sentitzen det,
Nere andrearen zeregina bete gabe,
Elurrezko basamortu honetan hiltzeagatik
Jainkoak ohoratuz nere patua betetzen.
Mendi traidore zuriz jantzita,
Munduaren lazeriak ahazten,
Nere artzakurrekin batera hil nahi det,
Niku'a alboan izanik ez det beldurrik
Infernuko artzanorra begi zuri,
Sentimen hotz,
Ingen Jegger nauzue,
Rimmertar beltza.
Nere heriotzatik birjaioko naiz,
Zuen amets gaiztoa izango naz,
Negu hotz ta deuzgarri hau,
Nere gorputza astintzen du.
Nere patu beltza bete behar det
Nere andrearen izenean bizi behar,
Sufrimendua garaitu ta Nakkigara itzuli
Aio Iparreko Lurra.
2. Iluntasunaren esturan
Iluntasunaren esturan murgildua
Bakardadearen eraginpean
Zuen hutsunearen artean pasatutako denbora
Tristura beltzan bihurtu du nire gorrotoa
Ez zaituztet gorrotatzen, aspertu egiten nauzue
Bukaerarantz astiro noa
Bidaiariz inguraturik, bakarrik itzalak dira
Iluntasunean desagertzen direna
Heriotza ta biziaren artean ez dago ezberdintasunik
Lortutako indarra bakarrik
Bizirik irauteko bilaketa alfer honek
Nire gar beltza pizturik dirau
Ez zaituztet gorrotatzen, aspertu egiten nauzue
Zuen hutsunea Tristura beltzan bihurtu du nire gorrotoa
Ez duzu nire izena inoiz gehiago esango
Nire arrazaren ahazturan erorko naz
Nire bizian ahaztu zaituztedalako
Inongo damurik gabe betirako
3. Utuk'ku
Iluntasuna, Oinazea,
Zuen beldurren eragina naiz
Ineluki bizirik dago
nire esperantza bere birjaiotzea
Nornen andrea oinazearen emaztea
Nakkiga mendia nire erreinua
Betiko isiltasuna, Betiko bakardadea
Minaren maskara daramat
Aurpegi gabe, Arima barik
Arima beltza, bihotz beltza
Bizi gabe, hil gabe
Nire erreinutik hasiko da mendekua,
Nere erreinua Inelukiren birjaiotzea
Mina ezpata aurkitua izango da,
Gizakien oinazea
Normen garaipena, garaipena!
Mendekuaren ekaitz garratza bidali dot hodei beltzez bete
Nire garaipen deusezgarria zuen hilobian eratuko da
Osten Ardko jendeak eta erreinuak suntsituko ditiat
4. Desagerpena
Gudarantz zamalkatzen dugunak
Sentimendu beltz ta ustelduekin bizitzen gera
Behartuak eta madarikatuak
Sinesmen ustelduengatik borrokan
Gudarantz zamalkatzen dugunok
Txorimaloak bezala erabiliak
Lepoa moztu beharko nioke
Trakea, heste gorria,odol beltza Karotidatik gogor tira egin
Berarekin korapilo bat eginez Iluntasuna jaiotzen dok
Bihotza zapaltzen
Etsaiei urdeei bezala hesteak aterako diet
ta gero irenstera behartuak txikituko nituzke
Bere burezurrak txikituko nituzke
Iluntasuna da Bihotza zapaltzen
Bere emazteak bortxatuko nituzke
Arratoiak beraien aluengatik sartzen
Sexu organoak irentsiz ta txikituz
Etsaiei urdeei bezala hesteak aterako diet
ta gero irenstera behartuak izango dira
Bere burezurrak txikituko nituzke
Garuna sudurretik atera arte
5. Jentilen Ilunabarra
Hodeiertzetik iluntzen doa Etorkizun iluna iragartzen dok.
Antzina jaiotako esaiguk Zerk sortzen duen horrelako ekaitza.
Odola izozten doa arimak galduak dira.
Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute
Atera nazazue kobazulotik, nire semeok agudo.
Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude.
Irekidazue nire betazalak, sua erabili, datorrena ikus behar det.
Azkar badator agudo ibili beharko, egizue semeok esandakoa.
Bere begi itsuekin miatzen du hodeiertzean dagoena.
Beraien amaiera dator.
Kixmi jaio da, jentilen heriotza.
Aintzinakoen artian beldur ilun bat somatzen da, amaiera dator.
Ihez eiteko ordua heldu da, nire burua hil ezazue.
Bihotzaren barnekaldea izotza da. Bakarrik etsipenezko taupadak.
Lurrarekiko amodioa bukatzear dago.
Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren.
Begiak atera ditut Kixmi ikusi ez arren.
Behin betirako alde egingo du.
Iluntasunaren garaia ailegatu dok,
Behin betirako denboran galdutak.
Bide luzea egin beharko, ahanzturaren bidea.
Kobazulo ilun baten barrena, harkaitz gogor baten azpian.
Agurraren abestia kantau beharko, argiari uko egin beharko dugu.
Oripean garatuko dok geure azken egunak,
jentilen birjaiotzea Mendiaren gainera igota bukaera ikusten dute.
Atera nazazue kobazulotik, nere semeok agudo.
Urteak ikusi barik neramak, nire begiak hilak daude
Oh semeaok entzun arretaz, Kixmi jaio da.
Baina etorriko da eguna, Ama Lurra maitatzeko eguna.
Orduan birjaiotzearen denbora izango da, Jentilen birjaiotzea.
6. Belebeltzeta
7. When Thousand Moon Have Circled (Carpathian Forest cover)
The vast windswept wastelands,
Cold horizons opens.
Many traveller has set their course from here,
Few of them have returned.
The utter darkness,
Bleak visions of emptiness,
And the veil to this portal,
Lies in your own belief....
When thousand moon has circled,
In the shadow of endless nights,
The wage of eternal life.
Among the old tree's,
As the dust covers every flower in bloom,
The mourner hide their eyes,
To reap the seeds and harvest.
Withering flowers of the northem autumn,
Shall never thrive again.
The time has ceased,
Now my dreams are true....
Lyrics in plain text format
